www.Prusowie.pl - english
TWÓRCZOŚĆ
O
STAROŻYTNYCH PRUSACH
ORAZ
TROPIENIE ICH BYTU
HISTORIA
WYBITNI PRUSOWIE
KSIĄŻE RESII HERKUS MONTE AUCTUME, LINKA GLAPPO DIWAN GLANDE DAWID Mikołaj I z Pilewic MIKOŁAJ KOPERNIK Tomasz Strzępiński Mikołaj III Pilewski Stanisław Jan Jabłonowski Jan III Sobieski MOTOWIDŁO JAN HETMAN KOZACKI Ostap Hohoł hetman kozacki Olszowski Andrzej TADEUSZ REYTAN Piotr Skarga GENERAŁ JAN HENRYK DĄBROWSKI Aleksander Orłowski Stanisław książę Jabłonowski Ignacy Pietraszewski Nikołaj Gogol SKŁODOWSKA - CURIE BOLESŁAW PRUS JÓZEF PIŁSUDSKI Gen. Zdzisław Kostecki Dywizjon 303 Bernard Klec-Pilewski RYSZARD KUKLIŃSKI Pilecki, Urbanowicz Antoni Kolczyński, Kolka Jan Matejko Jerzy_Jokiel Maciej Rataj Ignacy Domeyko RÓD ŁĄTKIEWICZÓW
HERBU PRUS I AKTOR CHARLES BRONSON
BUCZYŃSKI Z PRUSÓW Zdzisław Radomski JÓZEF BRULIŃSKI Zajączkowski Faustin Wirkus Cyprian Kamil Norwid
HERBY PRUSÓW i SPIS
POTOMKOWIE PRUSÓW
PRUSOWIE O KURPIACH
ESEJE - LISTY - Historia
PUBLIKACJE
KULTURA
JĘZYK PRUSÓW
FILMY
FORUM - Archiwum
MAIL: PRUS@PRUSOWIE.PL
Licznik
Licznik
KOCHAJMY KURPIE
LINKI
Kurpiowska kultura bartnicza
KURPIOWSKIE PUBLIKACJE
KURPIOWSKA SCHADZKA
GAZETA KURPIOWSKA
Kontakt puszczaki@prusowie.pl
NOWOŚCI
EPILOG BADAŃ HISTORII PRUSÓW
Legendy Kijowa
Projekt Wyspa aktualizacja
ANEKS II
PRUS MAZUR KURP
Faustin Wirkus
Cyprian Kamil Norwid
Zajączkowski
Dywizjon 303 Józef Polilejko
JÓZEF BRULIŃSKI
Why Russia Will
Lose Kaliningrad
Kurpie: opowiadanie Historyczne - Our Digital Library
ANEKS I
PRUS MAZUR KURP
Film o języku Prusów
(do pobrania)
PRUS MAZUR KURP
Spis treści niekompletny
Listy o Prusach
O reslawimację Niemiec wschodnich
RADOMIŃSKI
POLSKA POMIĘDZY MŁOTEM A KOWADŁEM
BIAŁORUSINI I POLACY
Zdzisław Radomski
Ostap Hohoł hetman kozacki - Eustachy Janowski
Herb Jastrzębiec i Janina
O czym niechętnie piszą historycy.
Ostap Hohoł urodził się w Gogolii na początku XVII wieku, herbu Janina (herb używany zamiennie do herbu Prus, przez Prusów zamieszkałych we wsi Janina i okolicy zamieszkałej przez Prusów ziemi sandomierskiej, póżniej rozproszonych), prawdopodobnie jest to rejon Łetyczowski na Podolu a dzisiaj rejon Chmielnicki, zmarł 09. 01. 1679 roku w Dimer, pochowany został w Międzygórskim manastyrze niedaleko Kijowa. Był wyznania prawosławnego. Potomków jakich zostawił to synowie Prokop, Ilia i corka Anastazja.
Na początku 1654 roku kieruje podolskimi pułkami, mogilewskim i podniestrprowskim. Stanowisko hetmana prawobrzeżnej Ukrainy uzyskał od Bohdana Chmielnickiego. Buławę odziedziczył po Michale Hanenko a jego następcą był Jerzy Chmielnicki. Syn Ostapa Prokop miał dwóch synów Fiodora i Iwana, którzy nie znależli miejsca w Ławach kozackiej starszyzny. Skończyli oni Kolegium Kijewsko-Mogilewskie i zostali księżmi. Iwan zmienił imię na Jana i dla tradycji przyjmuje nazwisko Janowski. Syn jego Demian również zakłada habit księdza. Prawnuk Ostapa Panas, pisarz myrgolowskiego kozackiego pułku zaczął domagać się odnowienia szlacheckiego dyplomu. W roku 1788 uzyskuje tytuł szlachectwa na podstawie przedstawionego dyplomu Ostapa Hohoła - Janowskiego i od tej pory posiada podwójne nazwisko Gogol-Janowski. W rodzinie syna Panasa Wasyla
1-go kwietnia 1809 roku urodził się syn Nikołaj i od tego momentu w rodzinie rozkwita pisanie komedii.
Pierwsze wspomnienia o Ostapie pojawiają się w 1648 roku kiedy zaczeła się wojna ukraiństwa przeciwko polskiemu pańsko-szlacheckiemu ciemiężeniu. Był on wśród powstańców na wschodzie, ówczesnego podolskiego województwa. Tam też stworzył kozacki zagon, który wkrótce przerodził się w pułk. Po odejściu z Podola głównych sił Bohdana Chmielnickiego Ostap Hohoł stał się głównym podolskim strażnikiem, organizując narodowy opór przeciwko polskiej szlachcie.
Z tego to czasu polscy pisarze, opisują pułkownika Ostapa uważając jego za świnopasa który rozmawiał tylko rozbojem, mówiąc też, skąd ta jego wojowniczość, sprytność i chytrość. No cóż był Prusem i niewątpliwie w rodzie pozostała u niego pamięć jak skończyło się III-cie Prusów powstanie.
Ale dobre wykształcenie Hohoła niestety nie było im znane jak również jego doświadczenie. Jedno i drugie pozwoliło na to, że powszechny mir uzyskał wśród kozackiej starszyzny.
A nade wszystko wpływ miała szabla której z rąk nigdy nie wypuszczał a w ręku pułkownika była postrachem dla całej szlachty na Podolu.
W styczniu 1654 roku na kozackiej radzie Periaśliwskiej, uchwalił strategię Bohdana Chmielnickiego. Po jego śmierci kiedy 18-to letni hetman Jurko Chmielnicki, ukraińskimi wolnościami ustąpił moskiewskiemu carowi, było to ku wielkiemu niezadowoleniu kozackiego wojska, które stało wtedy przy granicy Polskiej Korony.
W roku 1672 Podole poszło pod panowanie Turków a Ostap Hohoł razem z Doroszenką znależli się w tureckim obozie. Oburzenie miejscowej ludności tureckim jarzmem spowodowało, że uzyskany autorytet Doroszenki na walce z Polakami został przez niego utracony.
Kiedy w lutym 1674 roku zjawia się wojsko kozackie lewobrzeżnego hetmana Samojłowicza, Ostap Hohol zamiast z nim wojować, składa wierność moskiewskiemu carowi. Niespodziewanie kozacy Samojłowicza wraz ze strzelcami moskiewskimi odstępują za Dniepr a na Podole przybywa armia nowo wybranego polskiego króla Jana III Sobieskiego ( Prus herbu Janina). Ostap Hohol wierny tylko sobie samemu, nawiązuje stosunki z Polską koroną i zaprasza do Mohylewa polskich parlamentariuszy, żeby wkrótce z Doroszenką znowu przejść na stronę Turków.
W pażdzierniku 1674 razem z podolskim i bracławskim pułkiem Ostap Hohol przechodzi na stronę polskiego króla. Turcy z Doroszenką wyzywają jego zdrajcą, a król Sobieski wyznacza jego na hetmana prawobrzeżnej Ukrainy.
Król Sobieski nadaje Ostapowi, jego żonie a po śmierci jego synowi Prokopowowi szlachectwo wraz z herbem Jastrzębiec, oraz wieś Olchowiec, dzisiaj wieś Wielchowiec Chmielnickiego obwodu.
W wojnach w których Ostap Hohoł uczestniczył nie sposób wszystkie wymienić, nieustające wojny z Tatarami, Turkami, nie pozwoliły czasowo jemu na jakiekolwiek gospodarowanie się a wogóle niewiadomo czy kiedykolwiek odwiedził swój majątek.
Pomimo, że w ciągu 17-tu lat pułkownikowi udawało się zbrojnie i chytrością bronić Podole to w maju 1675 roku terytorium zostało napadnięte przez Turków Paszy Ibrahima, a w następstwie miasta Mohilew i Raszkin zostały spalone a stosunki z Polakami uległy pogorszeniu.
W marcu 1676 na radzie starszyzny Ostap zażądał lojalności jako hetmanowi zadnieprowskiemu i w sierpniu z resztkami pułku po bitwach z Turkami przechodzi na lewy brzeg Dniepru.
Polska po zawarciu pokoju z Turkami w pażdzierniku 1676 roku oddaje Podole Turkom. Dla kozaków Ostapa Hohoła przeznaczono starostwo dimerskie na Kijowszczyżnie. Przenosiny były dla nich bardzo trudne, Ostap Hohoł rozpoczyna rozmowy z Samołojwiczem, zrzeka się buławy i składa przysięgę carowi. Samojłowicz niedowierzając Ostapowi niczego jemu nie przyrzeka a on nie otrzymując pomocy dla swoich kozaków zostaje w Dimerze jako hetman. Jeszcze w 1678 roku zdobywa miasto Czyhyryn, ale kozacy Polakom byli tylko potrzebni do walki z Turkami.
Ciężko chory życzy być pochowany w kozackim meżyirskim monastyrze niedaleko Kijowa. Przed śmiercią podarował monastyrowi starą ewangelię wydaną w 1644 roku we Lwowie, dedykacja świadczy że nabyta została w 1661 roku wspólnie z żoną Ireną, synami Prokopem, Ilią i córką Anastazją, kiedy synowie wstępowali do Lwowskiego Uniwersytetu.
Ewangelia razem z Zaporożcami znalazła się na Kubaniu i znajduje się w Archiwum Krasnodarskiego Kraju.
Wśród Kozaków było wielu Prusów, którzy zamiast klepać biedę wśród Polaków, ciągle udowadniać swoje szlachectwo, żyć w ograniczeniach, woleli Kozacką wolność która była kontynuacją wolności Prusów, chociaż była ona trudna i krwawa pomiędzy Imperium Ottomańskim, Carską Rosją i bezwzględnym okrucieństwem, zachłannością rusko- polskiej magnaterii. To były pierwsze kroki do stworzenia państwa ukraińskiego z ogromnym zaangażowaniem Prusów. Dzisiaj mamy na Ukrainie wiele polsko brzmiących nazwisk, które są w większości nazwiskami Prusów.