PAPIESKIE KRUCJATY

Jak do tej pory temat, do jakiego stopnia oddziaływał Rzym na przebieg podboju Prusów i wybrzeża bałtyckiego nie był tematem zbytniego zainteresowania. Kilku zagranicznych badaczy, podięło się udokumentowaniem i analizie tego okresu. Nie znaczy to, że powiększają oni naszą wiedzę o samych Prusach, ponieważ dotyczy ona tylko strategii i postanowień opanowania bałtyckich wybrzeży bez uwzględniania ludów zamieszkających te ziemie. Niemniej są to wartościowe materiały dla poznania jakimi prawidłami kierowało się ówczesne Chrześcijaństwo. Już w 1147 roku została ogłoszona pierwsza krucjata przeciwko zachodniemu Pomorzu, zamieszkiwanego przez Obodrytów Słowian połabskich uciekinierów od Germaństwa i Rzymskiego Chrześcijaństwa. Akcja zapoczątkowana przez biskupów niemieckich a propagowana, autoryzowana w 1147 roku przez papieża Eugeniusza III. Przed tym, także z ich inicjatywy zostali podbici i zniewoleni Słowianie połabscy z których niewielu udało się uciec na zchodnie Pomorze. W tym czasie nie było jeszcze żadnej mowy o krucjacie skierowanej na Prusy. Ogólnie, biorąc pod uwagę oklepaną sprawę św. Wojciecha, staje się to dowodem, że biskup po nawróceniu Gdańszczan skierowany został na Pomorze a nie jak się podaje do Prus. Z Pomorzanami i dostępem do morza Bolesław Chrobry miał problemy. Jego potyczki z Prusami miały charakter rabunkowy. Strategią Niemców pod papieską protekcją było stopniowe zapanowanie nad wybrzeżem Bałtyku. Nieco inną była strategia Rzymu, otoczenie prawosławia ruskiego i rozliczenia się z nim. Rozszerzanie Chrześcijaństwa nie odbywało się poprzez Boże słowo, ale za pomocą przemocy, pożogi i miecza. Poniższa praca daje nam wiedzę w temacie krucjat, zaangażowaniu się i w sterowaniu nią przez samych papieży.

Poniższa praca z powyższą, też w temacie krucjat, nawzajem się uzupełniają. Ani w jednej ani w drugiej nie ma mowy o Ojcze Nasz... a jedynie jest mowa o strategii w opanowaniu wybrzeża nad Bałtykiem. Szerzenie Chrześcijaństwa było tylko pretekstem. Dla poznania Chrześcijaństwa z Rzymu cofnijmy się kilka wieków wstecz do roku 325 kiedy to poganin cesarz Rzymu z Konstantynopola Konstantyn przewodniczył w soborze nicejskim. Tam powstała wirtualna Chrześcijańska religia, w rezultacie do dzisiaj promowana przez Rzym. Odbiegała ona od oryginalnych Chrystusowych przekazów. Niektórzy Konstantyna uważają za fundatora nowej Chrześcijańskiej religii, która przemocą weszła do Europy i dzisiaj jest jej religią oraz w Europie posiada także miano Kultury Chrześcijańskiej. Z jego inicjatywy ustanowiono 25-go grudnia Święto Bożego Narodzenia w miejsce pogańskiego Święta Narodzin Słońca. Ze strony Rzymu więcej było przemocy aniżeli pokoju. Sam Konstantyn przyjął chrzest dopiero przed śmiercią z rąk Arianina biskupa Euzebiusza z Nikomedii. Arianizm był wiarą pozostającą wierną Chrystusowi, a od biskupa Ariusza przyjął miano. Od tego to momentu, Rzym rozpoczął wielowiekową, bezwzględną akcję w rozprawianiu się z innowiercami. Arianizm dla Rzymu był wrogiem numer jeden. Bezwzględnie, bardzo okrótnie, krwawo prześladowany, fizycznie eliminowany. Rzym zupełnie się zatracił, wiary nie propaguje się przemocą, przez niewolnictwo, przez ludobójstwo, ani przez budowanie sieci warownych zamków. Dzisiaj żeby nie narażać się purpuratom wszyscy unikają tego tematu, szczególnie decydenci politycy, a o klerykałach nie ma co już mówić. Oboje autorów tych prac pochodzą ze Skandynawi. Materiały zawarte w obu pozycjach nie zawierają informacji o Prusach. Wiedza w nich zawarta pochodzi z generalnie dostępnych żródeł. Ale, sam fakt zebrania tej wiedzy w jedną całość jest bardzo wartościowy, zezwala czytelnikowi na zbudowanie obrazu Rzymu i poczynań jego papieży. Zasługują na studium, innych takich prac o tak skomasowanej wiedzy nie posiadamy.

Cały czas brakuje materiałów znajdujących się w Watykanie, w jego Tajnym Archiwum, szczególnie dotyczącym Prusów, czyli prywatnej korespondencji w trakcie Prusów podboju pomiędzy legatami a papieżami. Nawet jeśli została ona zniszczona albo zostanie zniszczona, to obecnie mamy wystarczającą ilość materiałów żeby zbudować i uzupełnić historię Prusów.