ONZ - Narody Zjednoczone

61/295. Deklaracja ONZ o Prawach Ludności Rdzennej

Zgromadzenie Ogólne,

Biorąc pod uwagę zalecenia Praw Człowieka Rady zawartych w rezolucji 1/2 z dnia 29 czerwca 2006, którą Rada przyjęła tekst Deklaracji Narodów Zjednoczonych w sprawie praw ludów rdzennych.
Przywołując rezolucję 61/178 z dnia 20 grudnia 2006 r.(Sprawdź oficjalnych dokumentach Zgromadzenia Ogólnego, sześćdziesiąt pierwszej sesji, Suplement nr 53 (A/61/53), część pierwsza, rozdz. II, sekta. A. ), o której postanowił odroczyć rozpatrywanie i działanie na deklaracji, aby dać czas na dalsze w tej sprawie konsultacje, a także rozważenia zamknąć przed końcem sześćdziesiątym pierwszym posiedzeniu Zgromadzenia Ogólnego.
Przyjmuje Deklarację ONZ w sprawie praw ludów rdzennych jak zawarte w załączniku do niniejszej uchwały.

Zgromadzenie Ogólne,

Kierując się celami i zasadami Karty Narodów Zjednoczonych, i dobrej wiary w wypełnianiu zobowiązań podjętych przez Państwa, zgodnie z Kartą

Potwierdzając, że ludy rdzenne są równe dla wszystkich innych narodów, uznając prawo wszystkich narodów do bycia różnymi, do rozważenia siebie różnymi, a być respektowanymi jako takie,

Stwierdzając także, że wszystkie narody przyczyniają się do różnorodności i bogactwa cywilizacji i kultur, które stanowią wspólnotę dziedzictwa ludzkości,

Stwierdzając ponadto, że wszystkie doktryny, polityki i praktyk opartych lub opowiadających wyższość narodów lub jednostek na podstawie pochodzenia krajowego lub rasowe, religijne, etniczne i kulturowe różnice są rasistowskie, naukowo fałszywe, prawnie nieważne, moralnie i społecznie niesprawiedliwe potępiane,

Potwierdzając, że rdzenni mieszkańcy, korzystając ze swoich praw, powinne być wolne od wszelkich form dyskryminacji,

Obawia się, że rdzenni mieszkańcy cierpią z historycznej niesprawiedliwości w wyniku, między innymi, ich kolonizacja i pozbawienie ich ziem, terytoriów i zasobów, tym samym zapobiegając ich wyykorzystania, w szczególności ich prawa do rozwoju, zgodnie z ich własnymi potrzebami i zainteresowania,

Uznając pilną potrzebę poszanowania i promowania nieodłącznych praw ludności rdzennej, które wynikają z ich struktur politycznych, gospodarczych i społecznych oraz ich kultury, tradycji duchowej, historii i filozofii, w szczególności ich prawa do swoich ziem, terytoriów i zasobów ,

Uznając również pilną potrzebę poszanowania i promowania praw ludów rdzennych potwierdzonych w traktatach, umowach i innych konstruktywnych porozumieniach z Państwami,

Z zadowoleniem przyjmuje fakt, że rdzenni mieszkańcy organizują się w działaniu do wzmocnienia politycznego, gospodarczego, społecznego i kulturalnego, w celu położenia kresu wszelkim formom dyskryminacji i opresji, gdziekolwiek mają one miejsce,

Przekonany, że kontrola przez rdzennych mieszkańców w zmianach wpływa na ich i ich ziemi, terytorium i zasobów pozwolą im utrzymać i wzmocnić swoje instytucje, kultury i tradycje oraz wspierania ich rozwoju, zgodnie z ich aspiracjami i potrzebami,

Uznając, że szacunek dla miejscowej wiedzy, kultury i tradycyjnych praktyk przyczynia się do zrównoważonego i sprawiedliwego rozwoju i właściwego zarządzania środowiskiem,

Podkreślając wkład demilitaryzacji ziem i terytoriów ludności rdzennej do pokoju, gospodarczego i społecznego postępu i rozwoju, w zrozumieniu i przyjaznych stosunków między państwami i narodami świata,

Uznając w szczególności prawo rdzennych rodzin i społeczności w utrzymywaniu wspólnej odpowiedzialności za wychowanie, szkolenie, edukacji i dobrobytu dzieci, zgodnie z prawami dziecka,

Biorąc pod uwagę, że prawa potwierdzone w traktatach, umowy i inne konstruktywne ustalenia między Państwami i rdzennej ludności są, w niektórych sytuacjach, w sprawach o zasięgu międzynarodowym, zainteresowania, odpowiedzialności i charakteru,

Biorąc również pod uwagę, że traktaty, umowy i inne konstruktywne ustalenia i relacje, które reprezentują, są podstawą do ściślejszego partnerstwa między ludnością rdzenną i Państwami,

Uznając, że Karta Narodów Zjednoczonych, Międzynarodowej Konwencji Gospodarczej, Społecznyej i Kultury oraz Międzynarodowa Konwencja Praw Obywatelskich i Politycznych, (See rozdzielczość 2200 (XXI), załącznik.) , jak również Deklaracja Wiedeńska i Program Działań, (A/CONF.157/24 (część I), rozdz. III.) potwierdzają zasadnicze znaczenie prawa do samostanowienia wszystkich narodów, z powodu którego swobodnie określają one swój status polityczny i zapewniają swobodny swój rozwój gospodarczy, społeczny i kulturalny,

Mając na uwadze, że nic w niniejszej Deklaracji może być wykorzystane do zaprzeczenia ludów prawa do samostanowienia, prowadzoną w zgodności z prawem międzynarodowym,

Przekonany, że uznanie praw ludności autochtonicznej w niniejszej Deklaracji zwiększy harmonię w stosunkach i współpracy między Państwem i rdzennym narodem, opartą na zasadach sprawiedliwości, demokracji, poszanowania praw człowieka, niedyskryminacji i dobrej wiary,

Zachęcamy Państwa do przestrzegania i skutecznego wdrożenia wszystkich swoich zobowiązań, jakie są wobec rdzennej ludności w ramach aktów międzynarodowych, w szczególności te związane z prawami człowieka, w porozumieniu i współpracy ze społecznością, której dotyczy postępowanie,

Podkreślając, że ONZ ma poważną w całej rozciągłości rolę w promowaniu i ochronie praw rdzennych ludów,

Wierząc, że ta deklaracja jest kolejnym ważnym krokiem naprzód dla uznania, promocji i ochrony praw i wolności ludów rdzennych i rozwoju odpowiednich działań systemu Narodów Zjednoczonych w tej dziedzinie,

Uznając i potwierdzając, że rodzime indywidualne jednostki są podmiotem bez dyskryminacji do wszystkich praw człowieka uznanych w prawie międzynarodowym, a rdzenni mieszkańcy posiadają prawa zbiorowe, które są niezbędne dla ich istnienia, dobre samopoczucie i integralny rozwój jako narodów,

Uznając, że sytuacja ludności rdzennej zależy od regionu i do regionu, od kraju do kraju i że znaczenie krajowej i regionalnej specyfiki i różnych kontekstów historycznych i kulturowych powinny być brane pod uwagę,

Uroczyście ogłasza następująca Deklaracja Narodów Zjednoczonych o Prawach Ludności Rdzennej jako najwyższy cel mający być realizowany w duchu partnerstwa i wzajemnego szacunku:

Ludy tubylcze mają prawo do korzystania w pełni, jako zbiorowa lub indywidualnie, z wszystkich praw człowieka i podstawowej wolności uznanej w Karcie Narodów Zjednoczonych, Uniwersalnej Deklaracji Praw Człowieka (Resolution 217 A (III).) i międzynarodowego prawa praw człowieka.

Ludy rdzenne i osoby są wolne i równe dla wszystkich innych narodów i ludzi i mają prawo być wolni od jakiejkolwiek dyskryminacji w korzystaniu z ich praw, w szczególności, na podstawie ich rdzennego pochodzenia lub tożsamości.

1. Rdzenne osoby i narody mają prawo do korzystania w pełni z wszystkich praw ustanowionych na mocy obowiązującego międzynarodowego i krajowego prawa pracy.

2. Państwa Członkowskie, w porozumieniu i współpracy z rdzenną ludnością podejmą szczególne środki w celu ochrony miejscowych dzieci przed wyzyskiem ekonomicznym, przed wykonywaniem pracy, która może być niebezpieczna lub też może kolidować z kształceniem dziecka, bądź może być szkodliwa dla zdrowia dziecka lub jego rozwoju fizycznego, umysłowego , duchowego, moralnego lub społecznego, biorąc pod uwagę ich szczególną lukę i znaczenie edukacji dla ich inicjacji.

3. Rdzenne osoby mają prawo nie poddawać się dyskryminującym warunkom pracy oraz, między innymi, zatrudnienie lub płacy.

Ludy rdzenne mają prawo do uczestniczenia w podejmowaniu decyzji w sprawach, które mogłyby mieć wpływ na ich prawa, za pośrednictwem przedstawicieli wybranych przez siebie, zgodnie z ich własnymi procedurami, jak również do utrzymania i rozwoju własnej rodzimej instytucji decyzyjnej.

Państwa konsultują się i współpracują ze sobą w dobrej wierze z rdzenną ludnością zainteresowanych za pośrednictwem swoich instytucji przedstawicielskich, w celu uzyskania ich swobody, uprzednio świadomej zgody przed przyjęciem i wdrożeniem środków legislacyjnych lub administracyjnych, które mogą dotyczyć ich.

1. Ludy rdzenne mają prawo do zachowania i rozwijania się ich politycznych, gospodarczych i społecznych systemów lub instytucji, aby być bezpieczne w korzystaniu z własnych środków utrzymania i rozwóju, oraz do zaangażowania się swobodnie we wszystkich swoich tradycyjnych i innych działaniach gospodarczych .

2. Ludy rdzenne pozbawione środków do życia i rozwoju przysługuje im sprawiedliwe zadośćuczynienie.

1. Ludy rdzenne mają prawo, bez dyskryminacji, do poprawy swoich warunków gospodarczych i społecznych, w tym, między innymi, w zakresie edukacji, zatrudnienia, kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zawodowego, bezpieczeństwa mieszkalnictwa, warunków sanitarnych, opieki zdrowotnej i społecznej.

2. Państwa podejmują skuteczne działania i, gdzie stosowne, specjalne środki w celu zapewnienia ciągłej poprawy warunków gospodarczych i społecznych. Szczególną uwagę zwraca się na prawa i szczególnych potrzeb miejscowych starszych, kobiet, młodzieży, dzieci i osób niepełnosprawnych.

1. Szczególną uwagę zwraca się na prawa i szczególnych potrzeb miejscowych starszych, kobiet, młodzieży, dzieci i osób z niepełno-sprawnych w realizacji niniejszej Deklaracji.

2. Państwa Członkowskie podejmują środki, w związku z rdzenną ludnością, w celu zapewnienia, że rdzenne kobiety i dzieci korzystają z pełnej ochrony i zabezpieczenia przed wszelkimi formami przemocy i dyskryminacji.

Rdzenne ludy mają prawo do ustalenia i opracowania pierwszeństwa i strategii na korzystanie z prawa do rozwoju. W szczególności, rdzenne narody mają prawo do aktywnego udziału w opracowywaniu i określaniu stanu zdrowia, mieszkalnictwa i innych funkcji gospodarczych i społecznych, które ich dotyczą oraz, tak dalece jak to możliwe, w celu administrowania takich programów za pośrednictwem swoich instytucji.

1. Ludy rdzenne mają prawo do swoich tradycyjnych leków i utrzymanie ich praktyk zdrowotnych, w tym ochrony ich żywotnych roślin leczniczych, zwierząt i minerałów. Indywidualne osoby mają również prawo do wglądu, bez jakiejkolwiek dyskryminacji, do wszystkich usług socjalnych i zdrowotnych.

2. Rdzenni ludzie mają równe prawo do korzystania z najwyższego osiągalnego poziomu ochrony zdrowia fizycznego i psychicznego. Państwa Członkowskie podejmują wszelkie niezbędne kroki w celu stopniowego osiągnięcia pełnej realizacji tego prawa.

Ludy rdzenne mają prawo do zachowania i wzmocnienia ich duchowej więzi z ich własnością lub w inny sposób tradycyjnie zajmowane i wykorzystywane grunty, obszarów wód i mórz przybrzeżnych i innych zasobów oraz utrzymania ich obowiązków wobec przyszłych pokoleń w tym zakresie.

1. Ludy rdzenne mają prawo do ziem, terytoriów i zasobów, które mają w posiadaniu, tradycyjnie zajmowanych lub nabyte w inny sposób.

2. Ludy rdzenne mają prawo do władania, używania, rozwijania i kontrolowania ziemi, terytoriów i zasobów, które posiadają one przez tradycyjną własność lub innych tradycyjnym posiadaniu wykorzystaniu, jak również tych, które zostały nabyte w inny sposób.

3. Członkowskie Państwa biorą prawne uznanie i ochronę tych ziem, terytoriów i zasobów. Takie uznanie jest prowadzone z poszanowaniem obyczajów, tradycji i rodzaju własności gruntów rdzennej ludności która dotyczy.

Członkowskie Państwa ustanawiają i wdrożają, w połączeniu z rdzennymi zainteresowanymi narodami, uczciwy, niezależny, bezstronny, otwarty i przejrzysty procesu, dając należyte uznanie praw ludów autochtonicznych, tradycji, zwyczajów i systemu dzierżawy gruntu, rozpoznawania i orzekania prawa rdzennej ludności dotyczących ich ziem, terytoriów i zasobów, w tym tych, które tradycyjnie były własnością lub w inny sposób zajmują lub są używane. Ludy rdzenne mają prawo do uczestniczenia w tym procesie.

1. Ludy rdzenne mają prawo do odszkodowania, poprzez które mogą obejmować zwrot lub, gdy nie jest to możliwe, sprawiedliwego, uczciwego i wyrównawczego odszkodowania, dla ziem, terytoriów i zasobów, tradycyjnie należących lub nie zamieszkane lub używane i , które zostały skonfiskowane, podjęte, zajęte, używane lub uszkodzone bez ich uprzedniej zgody, wolnej i świadomej.

2. Chyba że inaczej swobodnie uzgodnione przez zainteresowanych narodów, odszkodowanie ma postać ziem, terytoriów i zasobów równe w jakości, wielkości i statusu prawnego lub rekompensaty pieniężnej lub innego zadośćuczynienia właściwe.

1. Ludy rdzenne mają prawo do ochrony i konserwacji środowiska zdolności produkcyjnych ich ziem terytoriów i zasobów. Państwa członkowskie ustanawiają i wdrażają programy pomocowe dla ludności autochtonicznej dla takiego zachowania i ochrony, bez dyskryminacji.

2. Państwa podejmują skuteczne działania, przed przechowywaniem lub składowaniem materiałów niebezpiecznych odbywa się bez zwierzchnictwa ludności tubylczej bez ich uprzedniej zgody, wolnej i świadomej.

3. Państwa powinny także podjąć skuteczne środki w celu zapewnienia, w miarę potrzeby, że programy monitorowania, utrzymania i przywracania zdrowia ludności tubylczej, a opracowane i realizowane przez ludzi, których te materiały, są należycie realizowane.

1. Działania wojskowe nie odbywają się w krajach lub terytoriach ludności tubylczej, chyba że uzasadniają odpowiedniego interesu publicznego lub w inny sposób uzgodniony z dowolnie lub wymaganych przez rdzennych mieszkańców zainteresowanych.

2. Państwa podejmują skutecznych konsultacji z rdzennymi zainteresowanymi narodami, poprzez odpowiednie procedury, w szczególności za pośrednictwem reprezentujących instytucji, przed użyciem ich ziemie i terytoria dla działań wojskowych.

1. Rdzenne ludy mają prawo do utrzymania, kontroli, ochrony i rozwoju dziedzictwa kulturowego, wiedzy tradycyjnej i tradycyjnego wyrazu kulturowego, a także przejawy ich nauk, technologii i kultury, w tym ludzkich i zasobów genetycznych, nasion, leków, wiedzy z właściwości fauny i flory, ustnej tradycji, literatura, projektów, sportowe i tradycyjne gry i wizualne i czynnej sztuki. Mają również prawo do utrzymania, kontroli, ochrony i rozwoju ich własność intelektualną nad takim dziedzictwem kulturowym, wiedzy tradycyjnej i tradycyjnych form wyrazu kulturowego.

2. W połączeniu z rdzenną ludnością, Państwa Członkowskie podejmują skuteczne środki w wprowadzeniu i chronieniu korzystaniu z tych praw.

1. Ludy rdzenne mają prawo do określenia i wypracowania priorytetów i strategii rozwoju lub wykorzystywania ich ziem i terytoriów i innych zasobów.

2. Państwa konsultują się i współpracują w dobrej wierze z rdzennymi zainteresowanych narodów poprzez własne reprezentatywne instytucje w celu uzyskania ich i świadomej zgody przed zatwierdzeniem wszelkich projektów mających wpływ na ich ziemie i terytoria i inne zasoby, w szczególności w związku z rozwojem, eksploatowaniem lub eksploatacji minerałów, wody i innych zasobów.

3. Państwa zapewniają skuteczne mechanizmy sprawiedliwe i uczciwe zadośćuczynienie za jakiekolwiek takie działania i odpowiednie środki są podejmowane w celu ograniczenia negatywnego wpływu na środowisko, gospodarcze, społeczne, kulturalne lub duchowe.

1. Rdzenne ludy mają prawo do ustalenia własnej tożsamości lub członkostwa, zgodnie z ich zwyczajami i tradycjami. To nie narusza prawa rdzennych obywateli do uzyskania obywatelstwa państw, w których żyją.

2. Rdzenne ludy mają prawo do określania struktury i wyboru członkostwa ich instytucji, zgodnie z ich własnymi procedurami.

Ludy rdzenne mają prawo do promowania, rozwoju i utrzymywanie ich struktur instytucjonalnych i ich charakterystycznych zwyczajów duchowych, tradycji, procedur, praktyk i, w przypadkach, w których istnieją systemy, prawne lub obyczajowe, zgodnie ze standardami międzynarodowymi praw człowieka.

Rdzenne ludy mają prawo do określenia zakresu odpowiedzialności poszczególnych osób do ich społeczności.

1. Rdzenna ludność, w szczególności te, podzielone przez granice międzynarodowe, mają prawo do zachowania i rozwijania kontaktów, stosunków i współpracy, w tym działalności prowadzonej w celach duchowych, kulturowych, politycznych, gospodarczych i społecznych, z ich własnych członków, jak również innych narodów poza granicami.

2. Państwa, w porozumieniu i współpracy z rdzennymi ludżmi, podejmie skuteczne środki w celu ułatwienia wykonywania i zapewnienia realizacji tego prawa.

1. Ludy rdzenne mają prawo do uznania, obserwowania i wykonywaniu traktatów, umów i innych porozumień konstruktywnych zawartych z Państwami lub ich następców Państwa honorują i szanują te traktaty, umowy i innye konstruktywne porozumienia.

2. Nic w niniejszej Deklaracji nie można rozumiane do zmniejszenia lub wyeliminowania praw ludów rdzennych, zawartych w traktatach, umowach i innych uzgodnień konstruktywnych.

Państwa, w porozumieniu i współpracy z rdzenną ludnością, podejmuje odpowiednie środki, w tym środki prawne, aby osiągnąć cel tej Deklaracji.

Ludy rdzenne mają prawo do dostępu do pomocy finansowej i technicznej z Państwami oraz dzięki międzynarodowej współpracy, do korzystania z praw zawartych w niniejszej Deklaracji.

Ludy rdzenne mają prawo do dostępu do i szybkiej decyzji poprzez sprawiedliwe i uczciwe procedury rozwiązywania konfliktów i sporów z państwami lub innych podmiotów, a także do skutecznych środków prawnych w odniesieniu do wszystkich naruszeń ich praw indywidualnych i zbiorowych. Taka decyzja jest należycie rozważona stosownie do zwyczajów, tradycji, zasad i systemów prawnych rdzennych zainteresowanych i międzynarodowych praw człowieka.

Organy i wyspecjalizowane agendy systemu Narodów Zjednoczonych i innych organizacji międzyrządowych, przyczynią się do pełnej realizacji postanowień niniejszej Deklaracji poprzez mobilizawania, między innymi, współpracy finansowej i pomocy technicznej. Sposoby i środki zapewnienia udziału ludności tubylczej w sprawach, które ich dotyczą zostanie ustalona.

Narodów Zjednoczonych, jej organów, w tym Stałego Forum ds. Ludów Rdzennych oraz wyspecjalizowane agencje, w tym na poziomie krajowym, a Państwa będą propagować poszanowanie i pełne stosowanie postanowień niniejszej Deklaracji, i śledzenie skuteczności niniejszej Deklaracji .

Realizacji praw zawartych stanowią minimalne standardy dotyczące przetrwania, godności i dobrego samopoczucia rdzennej ludności świata.

Wszystkie prawa wolności uznanych w niniejszym dokumencie są równie zagwarantowanye do mężczyzn i kobiet indywidualnych osób.

Nic w niniejszej Deklaracji nie można rozumieć jako zmniejszenie lub gaszenia praw ludności rdzennej, które są obecnie lub może nabywać je w przyszłości.

1. Nic w niniejszej Deklaracji nie może być interpretowane jako przyznanie jakiemukolwiek Państwu, ludzi, grupie lub osobie jakiegokolwiek prawa do podejmowania jakiejkolwiek działalności lub dokonywania jakiegokolwiek czynu niezgodnego z Kartą Narodów Zjednoczonych, lub traktować jako zezwolenie lub zachęcanie do wszelkich działań, które mogłyby rozbić lub pogarszać, w całości lub w części, integralności terytorialnej lub politycznej jedności państw suwerennych i niezależnych.

2. W korzystaniu z praw wymienionych w niniejszej Deklaracji, praw człowieka i podstawowych wolności wszystkich jest tak do respektowania. Wykonywanie praw wymienionych w niniejszej Deklaracji, podlega jedynie takim ograniczeniom, które są ustalone przez prawo i zgodnie z międzynarodowymi prawami człowieka. Wszelkie tego typu ograniczenia powinny być niedyskryminujące i niezbędne wyłącznie w celu zapewnienia odpowiedniego uznania i poszanowania praw i wolności innych osób oraz dla uczynienia zadość słusznym i najbardziej przekonujące wymogów demokratycznego społeczeństwa.

3. Postanowienia zawarte w niniejszej Deklaracji może być tylko interpretowane zgodnie z zasadami sprawiedliwości, demokracji, poszanowania praw człowieka, równości, niedyskryminacji, dobrego zarządzania i dobrej wiary.